Sooo let's talk about something super personal today. :) It's one of the most common questions I get: do I want to have a second baby? Now that Gabriel turned 1 a couple months ago I get this question almost every day, so let's get to it haha. I have to say it's something that I wonder about too with other people, because there just seems to be such a big difference between having 1 or 2 kiddos. So what about me?
The truth is ... I don't know! Marcio & I pretty much always knew we wanted to have a family together, so that was kind of a no brainer. Before having Gabriel I always said I first wanted to see how a baby fit into our hectic lifestyle and then decide on having more babies. But now that he's here I still find it (surprisingly?) hard to make up my mind. There just seem so many things to consider! First of all, as you know, I had a pretty difficult pregnancy. I spoke very openly about those super challenging first 4 months, and though Gabriel is the best thing that ever happened to me, I haven't forgotten about it. It's definitely something that goes through my mind when considering another baby, I want to be very honest about that. Maybe people will find that selfish but I feel like self-care is a super important part of being happy, so having your life taken over like that isn't something I take lightly.
Further, I also wonder if it's true that having 1 is 1 but having 2 is a zoo! :) Gabriel is a super active baby (which I love) so I'm just not sure if another mini Brazilian would be compatible with our hectic lifestyle. This again may sound like a superficial thought (who prefers a career over family) but I've worked very hard to be where I am, and moreover, I LOVE what I do. To have to defend that thought: I'm kinda over it. It may be different for other people, but having kids is a very conscious thing for me. I'm a big believer of making your own happiness, and that you can do that in so many different ways - with or without kids. It still may be the 'norm' to want to have kids, but I perfectly understand that it's not necessarily for everybody, just like having more than 1 mini. I love the life we've built for ourselves and it's a dream to include our baby into all of world exploring, and I really don't want to jeopardise that.
So it's a real dilemma: on the one hand I love the idea of having a brother or a sister for Gabriel (he'd be the best big brother, plus I loved growing up with a brother myself!) and Marcio would definitely be pro (he originally wanted 4 kids, eeks! :)) but on the other hand I'm not so sure how it would work out practically and if it would the right fit for us. So hard! I also sometimes think: wouldn't I know for sure if I did want another baby? Isn't the fact that I'm doubting already saying that we should stick to one?
What are your thoughts on this? Do you have more kids and how did you experience the transition from 1 to 2? Do you think having an only child is more relaxed? I'd sooo love to hear! :)
Wow! I love you are so open about it. Really respect that. I heard from plenty of peeps that 2 is a zoo indeed, mainly because with 1 you have the chance to focus all your attention to one tiny person while with a second one, you cannot do that anymore (you need to split your attention). It’s hard, I heard.
I don’t think it’s selfish to not want a second one - or have doubts about it. I am a firm believer of choosing what you think is best for you - as an individual and couple. Because a happy mom and dad, is a happy family. It would not make any sense to opt for a second one while you actually don’t really want a second one (but you do it because people expect it of you). A child is a lot of work and responsibility and while it enriches your life, it doesn’t mean it has to take over your entire life. You should still be able to work on what you love - even though it means dividing time between work and family. And that’s totally ok! Whatever you choose, make sure it makes/keeps you happy. That’s all that really matters.
Thank you Ineke! It's so nice to hear your opinion... I totally agree on the Happy mommy, Happy baby philosophy! :)
I'd think a second baby is so much better for sure! :D
Geen gemakkelijke dingen he! Hier waren we pas weer aan het baby idee toe toen onze zoon 20 maanden was. Het idee dat hij over en jaar naar de kleuterklas gaat, zindelijk is, zelfstandiger zal zijn is nu beter te behappen, realistischer.
Haha, ja echt super moeilijk! En het is ook zo'n grote beslissing he :)
Wij hebben twee kleine kindjes. Ik was ook bang op voorhand dat mijn leven helemaal zou veranderen maar ik vond de stap naar kinderen vooral groot. Van 1 naar 2 vond ik véél minder ingrijpend omdat je dan al hebt leren organiseren, en je al een manier hebt gevonden om het concept kinderen in je leven te laten passen en jezelf eraan aan te passen. Ik ben ook echt fan van platte baby's dus vind het heerlijk om dit nog eens mee te mogen maken 😀. Bovendien vond ik mezelf bij de tweede veel chiller; met veel meer zelfvertrouwen zodat ik nog meer kon genieten van de eerste maanden. Maar uiteindelijk is dit heel persoonlijk. Eender welke beslissing die je maakt: als jullie je hart volgen is dat altijd de goede beslissing!
Dankjewel!! Ik denk het ook wel dat je iets chiller bent met een tweede, aangezien je nu wel weet hoe het gaat... Heel erg bedankt voor de tip!
Leuk dat je erover hebt geschreven! Mijn mannetje is nu 2 jaar en 3 maanden en ik zit nu ook veel aan een 2e te denken. Aan de ene kant wil ik het nu al omdat ze dan wat meer aan elkaar hebben en samen kunnen spelen. Aan de andere kant willen we het aankomende jaar ook nog veel reizen maken.. maar ja als je nog 1 jaar wacht dan is het leeftijdsverschil tussen beide alweer 4 jaar.. de tijd gaat ook zo snel!
Ik begrijp dit volledig. Wij hebben ook een hardwerkende hectic lifestyle. Ook ik had challenging 4 maand. Ik was ook ouder. 42 bij bevalling. Voor ons is 1 voldoende. Ik heb veel respect vr de mama s van 2 en 3 kids maar vr mezelf zag ik dat niet zitten. Moest ik jonger aan kids zijn begonnen ... maybe.
It’s something you can also decide on when Gabriel is a couple of years older too. Two isn’t necessarily a zoo. They don’t stay little for long so the zoo wouldn’t be something that would be ongoing. It is a hard decision. Every pregnancy is different. Just because the first was hard doesn’t mean the second would be. Who knows, maybe the next one would be a girl!
She’d be beautiful just like Gabriel! 👶
It’s something you can also decide on when Gabriel is a couple of years older too. Two isn’t necessarily a zoo. They don’t stay little for long so the zoo wouldn’t be something that would be ongoing. It is a hard decision. Every pregnancy is different. Just because the first was hard doesn’t mean the second would be. Who knows, maybe the next one would be a girl!
She’d be beautiful just like Gabriel! 👶
Personally I don't have (yet) kids but my twinsister has 2 girls. It was definitely not easy with 2 small kids but after a couple of years it's so much easier. I saw that after the biggest got 4 and the smaller 2 they played together, hanged out together and as they got older (now they are 11 and 9) they are get on so well. Somehow I feel that if you are a mom for 1 you need to entertain that kid all the time or you need to take care of having him/her company. There is a blogger who has 2 kids and 3rd on the way and they travel the World aaaaallll the time. #couplegoals www.barefootblonde.com
Personally we're working on baby nr.1. and I'd definitely want a sibling as well but I'm closer to 40 than to 30 so it might won't happen. Unless I have twins :-)
So dubbel! Persoonlijk vond ik de stap van 1 naar 2 veel kleiner dan van 0 naar 1! Maar ook waar zijn er meningen van de 2 kanten. Vind het vooral geweldig dat je zi eerlijk bent en eigenlijk zou niemand daar een oordeel over mogen vellen!
Moms should stick together!
Xoxo, b
Hey babe, i know the feeling! Voor ik zwanger was van amilia had ik altijd gezegd dat ik maar 1 kindje wou. Ik wou alles kunnen geven aan mijn kind en ik zag ons gezin compleet met 1 kindje. Toen in zwanger was van amilia werd dit alleeb maar bevestigd door de helse zwangerschap die ik heb gehad. Ik werd getroffen door HG en moest welgeteld 20x per dag overgeven. Ik had geen leven meer, kon niet meer gaan werken, niets gewoon. En ook al is het dat allemaal waard achteraf gezien, vergeten doe je dat nooit zoals je zegt. Mijn man wou altijd wel een tweede kindje maar liet de keuze toch aan mezelf over. Toen amilia bijna 2 was en er al enkele van mijn vriendinnen een tweede kindje hadden voelde ik toch, wanneer ik op kraambezoek ging, dat het prikkelde... dat gevoel om weer een baby vast te houden, die moederdrang dat weer bovenkwam. En toen wist ik dat ik precies niet “klaar” was met ons gezinnetje :) toen hebben we de knoop doorgehakt en zijn we voor een tweede gegaan. Alles ging heel snel en ik was meteen terug zwanger. Zoals ik wel had gedacht waren het opnieuw helse eerste maanden. Net hetzelfde als mijn eerste zwangerschap! Zo verschrikkelijk. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het me toen echt beklaagd heb en vaak de schuld op mijn man heb gestoken (hormonen en dan weer 20x/dag overgeven). Deze keer ging het wel sneller over dan bij amilia. Waar het bij de eerste zwangerschap 5 maanden overgeven was, 1 maand goed en 3 maanden hevige steken in de buik, was het nu “slechts” 3 maanden overgeven ;) en nu voel ik me goed! Ik beval in februari, dus nog 3 maanden te gaan en we verwachten een zoontje. Eentje van elks dus :) ik kan niet wachten om hem te ontmoeten en vooral om amilia te zien. Ze is zoooo trots nu al als ze nr mijn buik kijkt en dan zegg ze trots “broertje”. Alleen dat al maakt het allemaal zo mooi nu!!
Ben ik blijven twijfelen voor een tweeee? Ja! Twijfel ik nu soms nog en heb ik soms paniekaanvallen? Ja zeker! Van 1 naar 2 is zeker een mega aanpassing en zal wel chaos zijn in het begin, maar alleeb maar goede chaos denk ik! Het zal zeker een uitdaging worden maar all worth it! En het is en blijft het allermooiste geschenk ooit dat je aan je eerste kind kan geven... een broertje of een zusje.
Dus ik zou zeggen, twijfel niet, wacht nog een jaartje (dat gabriel naar school gaat) en go for it! Want echt klaar ben je er toch nooit voor. Ook niet voor een eerste! ;)
Xx delphinz
Hi Sofie,
I m mom of 2 . My son is turning 10 in an a month, my daughter it 6 and half.
I had exactly the same feeling as u have. I m working as make up artist so my jobs isn’t with office hours. Also lot of planning and making schedules .. so I was really wondering if I could mange two kids.. or even will I want to have two kids ( my husband wanted 3 😊) it toke me a while to decide .. I gave myself few years and than suddenly I felt that I really want to go for one more!
Honestly when Celuz got born I was so happy to have a daughter, so cute pretty little baby. The first year was an hell , she didn’t sleep gooed she cried quiet a lot.. so at some moment I really thought omg why the hell I did it! Yeah really, why. If Celuz has been my first baby there never game another that I m pretty sure! But we got true this , and now they both are so fantastic kids! Love them to the moon and back !
I ll guess just wait and see what’s your body will tell you, follow your ❤️ because difficulties are made to be over come!!
Krislin ( mom of Cruz and Celuz
Ik wou vroeger altijd 3 kids maar manlief wou geen 😕 uiteindelijk heb ik 2 jongens (leeftijdsverschil 3j3m). Persoonlijk vond ik de omschakeling van 1 naar 2 moeilijker, vooral de periode dat ik terug ging werken. Mijn oudste was jaloers omdat ik minder tijd door bracht met hem (omwille van bv). Nu zijn ze wat ouder en gaat het wat beter. Gewoon doen wat je gelukkig maakt
Met twee is zoveel leuker voor de kids zelf en voor jullie later! En het zijn maar de eerste jaren die wat lastig zijn dan wordt het altijd leuker :)!
Ik heb een tweeling, ik kon dus niet kiezen :p maar zou me nooit tevreden gesteld hebben met eentje.
Maar het is zoals je zegt, je moet doen waar jullie zich gelukkig bij voelen!
My daughter is 6 and still haven’t decided!!! Exactly the same thought pattern. I don’t really think it’s a selfish thing, it shows we really debate not just shoot kids out of our vajajays and hope that they’ll survive life. Also, I’m not paranoid, but having one healthy happy creature is a miracle. I am sometimes afraid to jinx it and afraid something might go wrong with the second one. That again will affect the whole family. Also I worry about my own sanity! Kudos to all parents with 4 or 5+kids. I have just worked very hard on my own emotional health, coming from a crappy family and I am worried whether I’ll have enough “energy” to raise more than 1 child with all my attention and patience...
Aargghhh I don’t know! But I’m relieved I’m not the only one with the same thought process. Whatever you do, do you! I avoid asking this question at all times. We never know why someone is or isn’t going to have another child!
Loads of love!
Liefs!
Doen! Mijn zoontje is nu pas 11 en beklaag me ( nu zelfs nog meer ) iedere dag dat ie maar alleen is. Had hem zo graag een broer of zus gegund. En nu het stilaan te laat wordt beangstigd het me zelfs een beetje. Iedere volgende stap ( eerste kleuterklas, straks eerste middelbaar, ... ) is meteen weer de laatste en komt nooit meer terug... maar niet minder mooi natuurlijk!!! Mocht het bij eentje blijven, dubbel en dik genieten dan hoor, want hoe cliché ook, de tijd vliegt. En hey, jullie hebben nog tijd hè. Liefs, Katrien
Niet gemakkelijk !!! ik begrijp je twijfels volkomen , maar in een stabiele relatie, je zoontje dat binnenkort naar school
moet en waardoor je meer thuis zal moeten doorbrengen.
Geef dat shatje een broer of zusje, een 2 de gaat voor jou echt meer genieten zijn ! het gaat veel gemakkelijker
Wacht en twijfel geen 7 jaar zoals ik want dan hebben ze veel minder aan elkaar!
Welke beslissing je ook neemt, volg je hart en alles komt goed X